ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ρύπανση για τα επόμενα 300 χρόνια επιφυλάσσουν στις ελληνικές θάλασσες τα ραδιενεργά και τοξικά απόβλητα που απορρίπτονται παρανόμως από κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος της Ιταλίας.
Μιλώντας εκπρόσωποι της ιταλικής μη κυβερνητικής οργάνωσης «Λεγκαμπιέντε», η οποία έχει ασχοληθεί επισταμένα με το ζήτημα, αποκαλύπτουν πως γίνονται οι εγκληματικές απορρίψεις επικίνδυνων αποβλήτων στην Αδριατική και ο Ιόνιο.
Την ίδια στιγμή, αξιωματούχοι του υπουργείου Περιβάλλοντος ομολογούν την αδυναμία της χώρας μας να διερευνήσει και να εκτιμήσει τον βαθμό ρύπανσης των ελληνικών θαλασσών από τέτοιου είδους απόβλητα. Αιτία είναι οι καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί στη λειτουργία του Εθνικού Δικτύου Παρακολούθησης Υδάτων, το οποίο, αν και έχει εξαγγελθεί εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, δεν αναμένεται να λειτουργήσει νωρίτερα από το τέλος του τρέχοντος έτους.
Μέχρι τότε βέβαια το ενδεχόμενο ύπαρξης ναυαγίων με τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα στον βυθό του Ιουνίου θα συνεχίσει να αποτελεί το πλέον εφιαλτικό σενάριο για τη ζωή και την ποιότητα των νερών των ελληνικών θαλασσών. Επιστήμονες επισημαίνουν πως τα ραδιενεργά απόβλητα μπορούν να περάσουν άμεσα στην τροφική αλυσίδα των υδάτινων οικοσυστημάτων, γεγονός που έχει ολέθριες επιπτώσεις ακόμα και για την ανθρώπινη υγεία.
«Θαλάσσια χωματερή»
«Η ιταλική μαφία, σε συνδυασμό με ασυνείδητους βιομήχανους και διαχειριστές εργοστασίων, δεν έπαψε ποτέ να συμπεριφέρεται στις θάλασσες σαν χωματερές. Δυστυχώς, έχουμε βάσιμες υποψίες ότι αυτή η πρακτική συνεχίζεται ακόμα και σήμερα», δηλώνει ο Αντόνιο Περγκολίτζι, υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας της «Λεγκαμπιέντε».
Τον Σεπτέμβριο του 2009, η ιταλική περιβαλλοντική οργάνωση είχε προκαλέσει παγκόσμιο σάλο, όταν δημοσιοποίησε την έρευνά της για τις ποντίσεις πλοίων που μετέφεραν επικίνδυνα απόβλητα από παρακλάδια της Εντραγκέτα, της καλαβρέζικης μαφίας. «Η «Λεγκαμπιέντε» είχε κάνει λόγο για τουλάχιστον 40 ύποπτες εξαφανίσεις πλοίων, με ακόμα πιο ύποπτο φορτίο ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τουλάχιστον επτά από αυτά τα ναυάγια βρίσκονται σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Σήμερα, ο Αντόνιο Περγκολίτζι ασκεί σφοδρή κριτική εναντίον της κωλυσιεργίας της ιταλικής Δικαιοσύνης, η οποία δεν διεξήγαγε καμία έρευνα για να διαπιστώσει τι έχει γίνει.
«Δυστυχώς, πολλοί πολιτικοί, επιχειρηματίες και άτομα του οργανωμένου εγκλήματος έχουν συμφέρον από την αποσιώπηση της υπόθεσης. Επισήμως, η Δικαιοσύνη λέει ότι για τη διεξαγωγή οποιασδήποτε έρευνας απαιτείται ο εντοπισμός και η ανέλκυση ενός τέτοιου ναυαγίου. Αυτό βέβαια θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο αλλά και κοστοβόρο. Από την άλλη, δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να εντοπίσει τις βιομηχανίες που παράγουν επικίνδυνα απόβλητα. Είναι αυτές που για να μην ξοδέψουν τα χρήματα που απαιτούνται ώστε τα απόβλητα να υποστούν νόμιμη επεξεργασία, αναθέτουν στη μαφία να το ξεφορτωθεί», λέει ο εκπρόσωπος της «Λεγκαμπιέντε».
«Η βασική δραστηριότητα παραγωγής ραδιενεργών αποβλήτων είναι πράγματι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικούς αντιδραστήρες. Μεγάλες ποσότητες ραδιενεργών αποβλήτων παράγονται επίσης κατά την εξόρυξη του ουρανίου, από τη χρήση ραδιενεργών υλικών στην ιατρική, τη βιομηχανία ή και η ύπαρξη ερευνητικών πυρηνικών αντιδραστήρων», λέει ο Θανάσης Αναπολιτάνος, επικεφαλής του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου Μεσογείου, συμφωνώντας πως ο εντοπισμός των πηγών ρύπανσης δεν είναι ακατόρθωτος. Δυστυχώς, δεν ισχύει το ίδιο και με τον εντοπισμό των ναυαγίων με τα επικίνδυνα απόβλητα.
«Το Ιόνιο είναι μια πολύ βαθιά θάλασσα. Δεν είναι δύσκολο να βρεις μια περιοχή με βάθος μεγαλύτερη των 1.000 μέτρων. Αν ρίξεις εκεί ένα ναυάγιο, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εντοπιστεί, καθώς χρειάζονται πανάκριβος εξοπλισμός και μακροχρόνια εργασία. Είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα», τονίζει ο Γιώργος Παπαθεοδώρου, αναπληρωτής καθηγητής Περιβαλλοντικής Ωκεανογραφίας στο Πανεπιστήμιο Πάτρας.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και η ύπαρξη παλαιών ναυαγίων στον βυθό του Ιουνίου ενέχει σοβαρότατες προκλήσεις για το θαλάσσιο περιβάλλον.
«Τα ραδιενεργά απόβλητα έχουν τη δυνατότητα να περνούν άμεσα στην τροφική αλυσίδα, στα αλιεύματα και τους άλλους θαλάσσιους οργανισμούς. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο, μπορεί να συνεχίσει να ρυπαίνει ακόμα και για εκατοντάδες χρόνια. Έρευνες έχουν δείξει ότι ραδιενεργά στοιχεία όπως το καίσιο μπορούν να ρυπαίνουν μέχρι και για 300 χρόνια», επισημαίνει ο καθηγητής Ιατρικής Φυσικής των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, Φωκίων Βοσνιάκος.
ΠΗΓΗ: blackmoney2011.blogspot.com
