Άρθρο της Γενικής Διευθύντριας - Εκδότριας της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΑΣΤΟΡΑ
H κυβέρνηση Παπανδρέου δε θέλει να βρει τις κατάλληλες λύσεις για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Σε αυτό το συμπέρασμα έχουν καταλήξει οι Έλληνες εντός αλλά και εκτός των τειχών. Απόλυτα απογοητευμένοι από τις οικονομικές αλχημείες και από τον βασανισμό της κοινωνίας δεν είναι μονάχα οι “αγανακτασμένοι” των πλατειών ή ακόμη κι αυτοί που δεν έχουν τη δυνατότητα να κατέβουν.
Απογοητευμένοι από τις κυβερνητικές παλινωδίες δεν είναι μονάχα οι πολίτες αυτού του κράτους που βγάζουν πρώτο τον ΚΑΝΕΝΑ στις δημοσκοπήσεις. Απόλυτα απογοητευμένοι είναι και οι ομογενείς μας. Δεν είναι μονάχα το γεγονός πως η κυβέρνηση κλείνει προξενεία και γραφεία πρεσβειών ανά τον κόσμο και ετοιμάζεται να πουλήσει και τα κτίρια όπου στεγάζονταν για πέντε δεκάρες. Κυρίως οι ομογενείς βλέπουν πως η κυβέρνηση του μετανάστη πρωθυπουργού και της παρέας του γυμναστηρίου αδιαφορεί για τους Έλληνες της διασποράς. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι κολλητοί του πρωθυπουργού υπουργοί πηγαινοέρχονται για παράδειγμα στις ΗΠΑ αλλά ελάχιστες φορές έχουν έρθει σε επαφή με στελέχη της ομογένειας. Αντιθέτως δεν αμελούν ποτέ να συναντηθούν με το εβραϊκό λόμπι.
Η ομογένεια διψάει για Ελλάδα και το έχει αποδείξει. Η καρδιά της χτυπάει δυνατότερα κάθε φορά που μαθαίνει νέα από την πατρίδα. Η ομογένεια λαχταράει για κάθε τι ελληνικό. Πρόσφατο παράδειγμα οι Ελληνοαμερικάνοι, 20.000 στον αριθμό, που κατέκλυσαν προχθές ένα γήπεδο ποδοσφαίρου για να απολαύσουν έναν φιλικό αγώνα της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου και στο τέλος του αγώνα χειροκρότησαν θερμά τους διεθνείς παίκτες.
Η ομογένεια είναι ένα πολύ ζωντανό κομμάτι του ελληνισμού, που είναι διατεθειμένο να βοηθήσει την μάνα-πατρίδα σε αυτές τις δύσκολες ώρες που περνάει. Τα κεφάλαια υπάρχουν. Άλλωστε όταν ομογενείς προσφέρουν 1.250.000 δολάρια για το ελληνικό πολιτιστικό κέντρο στη Μελβούρνη, όπως μάθαμε τις προάλλες, προφανώς και έχουν να διαθέσουν σημαντικά ποσά και για να βγάλουν τη χώρα από την οικονομική στενότητα που αντιμετωπίζει. Άλλωστε την ευαισθησία τους την απέδειξαν και με τις πυρκαγιές.
Μόνο που οι ομογενείς μας δεν είναι κορόιδα!!! Τα χρήματα για τους πυροπαθείς του 2007 ακόμη δεν έχουμε μάθει που πήγαν. Συνεπώς οι Έλληνες της διασποράς που θέλουν ξανά να συνεισφέρουν για το καλό της πατρίδας το σκέφτονται γιατί πλέον είναι ψυλλιασμένοι για το πως λειτουργεί το σάπιο ελληνικό σύστημα.
Επίσης οι Έλληνες που ζουν στην Αμερική, στην Αυστραλία, στη Γερμανία και τη Βρετανία, στην Αφρική και αλλού πριν βοηθήσουν ξανά δίνοντας τον οβολό τους ή επενδύοντας τα χρήματά τους θέλουν να γνωρίζουν ότι η ελληνική κυβέρνηση και οι έλληνες πολίτες έχουν κάνει αυτό που τους πρέπει.
Κι όσον αφορά στην κυβέρνηση δεν τα έχει κάνει και δεν μπορεί να κρύβεται πια. Εδώ και ένα χρόνο ακούμε για εκείνο στο στοιχειωμένο “ομόλογο της ομογένειας” αλλά φως στο τούνελ δε βλέπουμε. Θα της κακόπεφταν της κυβέρνησης Παπανδρέου τα χρήματα που θα έβαζε στα ταμεία της από μια τέτοια κίνηση; Αντί να κόβει συνεχώς μισθούς και συντάξεις θα μπορούσε να πάρει μια βαθιά ανάσα αν οι ομογενείς ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα για να αγοράσουν ένα τέτοιο ομόλογο. Γιατί αργεί λοιπόν;
Έχουν περάσει τρεις μήνες, ίσως και παραπάνω, από την τελευταία φορά που ακούσαμε κάτι σχετικό με το θέμα. 'Ήταν ακόμη Μάρτιος όταν πληροφορηθήκαμε πως η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε αίτηση στην αμερικανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς, προκειμένου να διαθέσει τα επονομαζόμενα ομόλογα διασποράς.
Όπως ανέφερε τότε στο Reuters ο επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) Πέτρος Χριστουδούλου, το όριο του προγράμματος είναι 3 δισ. δολάρια (2,15 δισ. ευρώ), ενώ ανάλογα σχέδια υπήρχαν και για τη διάθεση ομολόγων στους ομογενείς της Αυστραλίας. Τι έγινε με αυτή την ιστορία ακόμη δεν εχουμε μάθει....Σήμερα ζουν στις ΗΠΑ περίπου 3 εκατ. Ελληνοαμερικανοί. Ένα ομόλογο να αγοράζε ο καθένας τουςαντιλαμβάνεστε το οικονομικό όφελος για τα κρατικά ταμεία...
Αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου θυμάται να ζητάει τη συστράτευση της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και των άλλων κοινοτήτων της ομογένειας μόνο στα λόγια και στις εκδηλώσεις.
Είναι δυνατόν να αγωνιούν οι ομογενείς και να θέλουν να συμβάλλουν και αυτοί στη μείωση του εθνικού χρέους της Ελλάδας, ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες βεβαίως και η κυβέρνηση να σφυρίζει αδιάφορα;
Τις τελευταίες μέρες μαθαίνουμε πως γίνονται κάποιες κινήσεις από μια ομάδα «ισχυρών Ελλήνων» στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσινγκτον με μπροστάρη τον επιχειρηματία στο χώρο της Ενέργειας κ Γ. Κατσιματίδη. Μακάρι να υπάρξει αποτέλεσμα και κυρίως μακάρι να ξυπνήσει και η κυβέρνηση. Σύνδεσμοι και Ενώσεις υπάρχουν ένα σωρό που αγωνιούν. Οι ΑΧΕΠΑ, η Παμμακεδονική ‘Ενωση, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ελληνισμού έχουν κατά καιρούς κάνει διάφορες προσπάθειες. Αλλά η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα με την αδιαφορία της. Φαίνεται έχει άλλες προτεραιότητες....
Είναι η ίδια κυβέρνηση που φέρνει κάθε καρυδιάς καρύδι από το εξωτερικό και το βαφτίζει “σύμβουλο” και τον χρυσοπληρώνει κι όλας αλλά δεν ζήτησε ποτέ
από ‘Έλληνες επιχειρηματίες του εξωτερικού να στείλουν δικές τους ομάδες τεχνοκρατών στην Ελλάδα, οι οποίες και εμπειρία θα μπορούσαν να προσφέρουν αλλά και γιατί όχι ακόμη και να αγοράσουν κρατικά ακίνητα ή εκτάσεις, να συμμετάσχουν στις αποκρατικοποιήσεις ορισμένων ΔΕΚΟ και γενικά να βοηθήσουν. Αντίθετα ξεπουλά σε ξένους τις υποδομές και τα δίκτυα με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον αυτού του άμοιρου τόπου.
Οι Ελληνες της διασποράς έχουν πολύ μεγάλη δυναμική. Αποτελούν μια μεγάλη πηγή δύναμης, που έχει μείνει ανεκμετάλλευτη επειδή ποτέ δεν προσεγγίστηκε σωστά. Ίσως τώρα ήρθε η ώρα αυτό να αλλάξει επιτέλους...
