Άρθρο της Γενικής Διευθύντριας - Εκδότριας της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΑΣΤΟΡΑ
Kάτι τρέχει με τον πρωθυπουργό. Κάτι δεν πάει καλά με το άτομό του. Δεν ξέρουμε αν λύγισε υπό το βάρος του πανικού ή αν δείλιασε μπροστά στη μεγάλη ευθύνη. Και οι δύο θα ήταν φυσιολογικές αντιδράσεις αν επρόκειτο για ένα κοινό πολίτη αυτής της χώρας. Όταν όμως πρόκειται για τον πολιτικό ηγέτη αυτής τότε δεν υπάρχει δικαιολογία.
Αν πάντως οι αντιδράσεις του πηγάζουν από τους παραπάνω λόγους τότε η κατάσταση είναι αντιμετωπίσιμη. Αν από την άλλη ο τρόπος με τον οποίο κινείται και αποφασίζει ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει να κάνει ούτε με πανικό ούτε με αδυναμία ούτε με πολιτική δειλία τότε τα πράγματα είναι σοβαρότερα. Κι ίσως χρειάζονται ειδικοί να αναλάβουν δράση προκειμένου να ερμηνεύσουν την περίπτωσή του.
Όπως και να έχει δεν είναι οι αντιδράσεις του φυσιολογικές. Δεν μπορεί το πρωί της μιας μέρας να λέει Α και το βράδυ της ίδιας μέρας να έχει αλλάξει άρδην γνώμη και να λέει Ω. Δεν στέκει, δηλαδή, να υποστηρίζει ένας πολιτικός όλη τη μέρα την κυβέρνηση συνεργασίας και μόλις βραδιάσει να διαφοροποιείται πλήρως και να μιλαει για ανασχηματισμό.
Γεγονότα σαν και το προχθεσινό σήριαλ ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής ανατροπής και των ραγδαίων εξελίξεων και αγγίζουν αυτά της παλινωδίας. Η προχθεσινή ιλαροτραγωδία απέδειξε πως ο πρωθυπουργός άγεται και φέρεται από πολλούς παράγοντες. Είτε αυτοί είναι το περιβάλλον του, είτε οι ξένες πιέσεις, είτε οτιδήποτε άλλο.
Μια χώρα όμως, η οποια δεν έχει στον ήλιο μοίρα πια εξαιτίας των αστοχιών της κυβέρνησης Παπανδρέου και της παρατεταμένης επιπολαιότητας, δεν έχει τα περιθώρια να κάνει πολιτική “ψυχανάλυση” στον πρωθυπουργό της για να αντιληφθεί τι του συμβαίνει ακριβώς και λειτουργεί έτσι.
Ζούμε από προχθές το θέατρο του παραλόγου και το χειρότερο είναι πως ουδεις μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δε θα έρθουν και χειρότερα.
Ο πρωθυπουργός μοιάζει σαν τον έχουν βγάλει από τη πρίζα και κυριολεκτικά αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται. Η σύνδεση του με την πραγματικότητα δείχνει να μην είναι εφικτή...Και πριν δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη αλλά τουλάχιστον οι πράξεις του είχαν μια ακολουθία. Πλεον ούτε αυτό συμβαίνει. Είναι απρόβλεπτος έως εκεί που δεν παίρνει άλλο. Απρόβλεπτος ακόμη και για το κόμμα του. Στο οποίο κόμμα του έχει χάσει πια την έξωθεν καλή μαρτυρία και αν συνεχίσει έτσι κινδυνεύει να μετατραπεί σε περίγελο του ΠΑΣΟΚ. Το κίνημα αμφισβήτησης προς το πρόσωπό του ακόμη και μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα γιγαντώνεται. Οι παραιτήσεις στελεχών, οι σκληρές επιστολές και η σφοδρότατη κριτική δίνουν και παίρνουν και εκείνος μοιάζει να μην μπορεί να αντιληφθεί απολύτως τις διαστάσεις του προβλήματος.
Αλήθεια μπορεί ακόμη ο κύριος Παπανδρέου να διαμηνύει “προχωράω μόνος μου”; Μα έτσι που πάει στο τέλος δε θα του έχει μείνει κανείς δίπλα του. Θα είναι στην κυριολεξία μόνος του με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον ίδιο και το κόμμα του.
Προχωράτε μόνος σας προς τα πού κύριε Παπανδρέου; Ζητάτε από τους “συντρόφους” σας αλλά και από τον ελληνικό λαό να σας ακολουθήσουν στον κόσμο των ψευδαισθήσεων και του παράλληλου σύμπαντος στο οποίο έχει εγκατασταθεί εδώ και καιρό η κυβέρνησή σας; Γιατί μόνο έτσι εξηγείται πως μόνο εσείς και οι υπουργοί σας βλέπετε ελπίδα αντί για απόγνωση, βλέπετε ευκαιρία αντί για ταφόπλακα, βλέπετε επιτυχίες αντί για αστοχίες, βλέπετε εν πολλοίς το άσπρο μαύρο και τα κάνετε και βίντεο. Kύριε Παπανδρέου δεν είστε πρωθυπουργός ούτε για το κόμμα σας κι ας αφήσει το περιβάλλον σας τα σενάρια συνομωσίας και τα φαντάσματα από το ντουλάπι για δήθεν αποστασίες. Κύριε Παπανδρέου εσείς μιλάγατε για ανασχηματισμό της κυβέρνησης αλλά έτσι όπως έδειχναν τα πράγματα πιθανότερο ήταν οι βουλευτές σας να.... “ανασχηματίσουν” εσάς από πρωθυπουργό. Οι “αγανακτισμένοι” εντός του κοινοβουλίου και κυρίως στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ πολλαπλασιάζονται με απίστευτους ρυθμούς . Φάνηκε ξεκάθαρα και χθες.
Ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα επακολουθήσει, αλλά με έναν πρωθυπουργό όχι απλώς ανεπαρκή και αδύναμο αλλά επικίνδυνο για τα εθνικά συμφέροντα το μέλλον ασφαλώς και δεν προδιαγράφεται φωτεινό.
Οι ξένοι μας έχουν “στη μπούκα του κανονιού” ούτως ή άλλως, μετά από τα προχθεσινά τραγελαφικά ανησυχούν ακόμη περισσότερο. Ο κ. Παπανδρέου άλλοτε εκλεκτός των ξένων εφημερίδων και πολλάκις βραβευμένος την προηγούμενη χρονιά πλέον αντιμετωπίζεται ως μέρος του προβλήματος. Ως υπαίτιος του χάους.
Πως λοιπόν μπορεί να εμπιστευτεί έναν τέτοιο πρωθυπουργό ο Έλληνας; «Στηριχτείτε πάνω μου» είπε στην κοινοβουλευτική ομάδα… Μόνο ως κακό αστείο το εκλαμβάνει ο ελληνικός λαός. Το δράμα όμως είναι πως πλέον ο Έλληνας έπαψε να γελάει με τα καμώματα του πρωθυπουργού και τρέμει τις συνέπειες αυτών για τον τόπο, για όλους μας!!!!!
