Η εικόνα χλιδής και αμεταμέλητης εμμονής αναρρίχησης στην εξουσία που παρουσίασε η αξιωματική αντιπολίτευση στο περιστύλιο του Ζαππείου, σε ταυτόχρονη σύγκριση με την εικόνα της τραυματισμένης κοπέλας στα επεισόδια στην οδό Πανεπιστημίου ή του νεαρού που νοσηλεύεται στη Νίκαια και μόλις χθες διέφυγε τον κίνδυνο για τη ζωή του, μου θυμίζει την εικόνα που είχε η πολιτική ελίτ του Μπατίστα πριν ο Κάστρο αναλάβει την εξουσία στην Κούβα.
Αν πριν από το «Ζάππειο 2» ήμουν απαισιόδοξος για την πορεία της χώρας, μετά την εκδήλωση στο περιστύλιο συνειδητοποίησα ότι η πατρίδα μας είναι καταδικασμένη στην κοινωνική αποσύνθεση, αφού η αξιωματική αντιπολίτευση έχει επιδοθεί σε έναν άκρατο και ευρηματικό λαϊκισμό που εξαντλείται σε ευχολόγια για αναπλήρωση συντάξεων (ασφαλώς θεμιτό και αυτό), όταν καθημερινά ξεψυχάει από την ανεργία το σημαντικότερο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού, η νεολαία μας.
Τα «μέτρα» αναμφίβολα εντάσσονται στην κοινή λογική, τα περισσότερα είναι υπό το πρίσμα μιας διαχειριστικής λογικής στη σωστή κατεύθυνση, υπάρχει πάντα ένα θέμα «που θα βρούμε τα λεφτά;», ακόμα όμως και σε αυτό να βρίσκαμε λύση, αποτελούν ημίμετρα τα οποία σχετίζονται με τη συνήθη διαχείριση της παρακμής.
Περίμενα από τον κ. Σαμαρά να πει, για παράδειγμα, σε ποιους τομείς της ελληνικής οικονομίας θεωρεί ότι πρέπει η χώρα να επενδύσει. Να προτείνει ένα εθνικό συμβόλαιο με τους φορείς των τομέων αυτών. Να δημιουργήσουμε ένα εσωτερικό μνημόνιο ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης με την ενδιαφερόμενη επιχειρηματική κοινότητα και να προσκαλέσουμε τους διεθνείς επενδυτές να συμμετέχουν. Θεωρώ ότι, όπως τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 χάσαμε το τρένο της πληροφορικής, σήμερα δεν πρέπει να χάσουμε το τρένο της πράσινης τεχνολογίας, της λεγόμενης αντιρρυπαντικής τεχνολογίας.
Προσωπικά θα ήθελα, στη Μαγνησία για παράδειγμα, μια απαξιωμένη πλέον βιομηχανική περιοχή που μαστίζεται από την ανεργία, θα χωροθετήσω και να αναπτύξω ένα επιχειρηματικό πάρκο όπου θα προσκαλέσω να συμμετέχουν οι διεθνείς παίκτες καινοτομίας και στο οποίο θα αναπτυχθούν κατά κύριο λόγο εξαγωγικές επιχειρήσεις αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, με μηδενικό φορολογικό συντελεστή για 15 χρόνια, και θα επεδίωκα να εισπράξω τον ΦΠΑ από την όποια εγχώρια κατανάλωση αλλά κυρίως τις θέσεις εργασίας που θα προκύψουν. Έτσι αντιλαμβάνομαι την ανάπτυξη!
Η μείωση των φορολογικών συντελεστών είναι μέτρο που αποβλέπει στην βελτίωση της αποδοτικότητας δεν ενισχύει από μόνο του την αποτελεσματικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η ανάπτυξη συνδέεται με την στρατηγική και το αποτέλεσμα που οδηγεί στην μείωση της ανεργίας κυρίως και όχι αποκλειστικά στην αύξηση των κερδών της ελληνικής αστικής τάξης η οποία να σημειωθεί ότι δεν διαθέτει εθνική συνείδηση. Όπως επίσης δεν διαθέτει εθνική συνείδηση το σύνολο σχεδόν των κρατικοδίαιτων εργατοπατέρων που μάχονται οργισμένα να διατηρήσουν τα προνόμια των μειοψηφιών και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια το σύνολο των εργαζομένων στην ανεργία.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο ρόλος μας ως δημοκρατών φιλελεύθερων πολιτών, είναι να προασπίσουμε, από όποια θέση και αν βρισκόμαστε, τα συμφέροντα των εργαζομένων στο σύνολό τους, τα δικαιώματα των καταναλωτών, να αναπτύξουμε τον πολιτικό προβληματισμό και να προαγάγουμε την ανταγωνιστικότητα στην οικονομία και την κοινωνική αλληλεγγύη στην κοινωνία.
Ο κ. Μ. Τζαφέρης,
είναι διπλ. μηχανολόγος μηχανικός,
τ. γενικός γραμματέας Βιομηχανίας 2007-2009
(www.tzaferis.eu)
