»Χρυσές μπίζνες των νεοσαράφηδων, που εμπορεύονται την ανάγκη όσων έχουν στριμωχτεί από την κρίση και ξεπουλούν ό,τι πολύτιμο έχουν για να επιβιώσουν». Μέχρι και εταιρείες από την αλλοδαπή έχουν έρθει στην Αθήνα για τα χρυσά δόντια και τα τιμαλφί των χρεοκοπημένων Ελλήνων
ΣΤΗΝ «ΑΚΟΥΜΠΑ», όπως λέγανε το ενεχυροδανειστήριο στην αργκό της εποχής του Μεσοπολέμου, ακουμπούν πλέον εκατοντάδες Έλληνες τις ελπίδες τους για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα, να καλύψουν δηλαδή άμεσες και πιεστικές ανάγκες, οι οποίες γονατίζουν ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά, καθώς η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει.
Το ζεστό που προσφέρουν εύκολα και γρήγορα τα «σαράφικα» της τρίτης χιλιετίας συμπληρώνει την πετσοκομμένη σύνταξη, βοηθάει να πληρωθεί η δόση του στεγαστικού ή τα αγγλικά των παιδιών, «ισοφαρίζει» - κάπως – τη χασούρα από τον τζόγο, ενώ χειρότερα μπορεί να βρει κρεβάτι στο νοσοκομείο αν – ω μη γένοιτο – συμβεί κάτι κακό. Με λουξ ιστοσελίδες, φυλλάδια και αυτοκόλλητα σε κολόνες της ΔΕΗ, εισόδους πολυκατοικιών μέχρι και κάδους απορριμμάτων, αλλά και επαναλαμβανόμενες καταχωρήσεις στις εφημερίδες, τα ενεχυροδανειστήρια έχουν αρχίσει να εξαπλώνονται με την ταχύτητα των video clubs στη δεκαετία του ’80, κατακλύζοντας και τα πιο «σικ» προάστια.
Παρ’ ότι οι 50-60 «παλιοί» του κλάδου υποστηρίζουν ότι τα νέα κοπής «σαράφικα» καμιά σχέση δεν έχουν με τα παραδοσιακά μαγαζιά, όπως τα ξέραμε τα τελευταία 30 χρόνια γύρω από την πλατεία Ομονοίας, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι την τελευταία διετία, που η κρίση έχει γονατίσει τα νοικοκυριά, ο αριθμός αυτού του είδους των επιχειρήσεων καταγράφει άνοδο σχεδόν 70%. Και μιλάμε μόνο για τις νόμιμες! Είναι χαρακτηριστικό πως το 2009 άδεια αργυραμοιβού είχαν στον Νομό Αττικής περί τις 85 εταιρείες, ενώ σήμερα, που οι εκπρόσωποι της τρόικας έχουν γίνει οι πιο τακτικοί επισκέπτες της χώρας, ο αριθμός των αδειών ξεπερνά τις 144, σύμφωνα με τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση, από όπου και εκδίδονται οι άδειες. Μόνο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς δόθηκαν 22 νέες άδειες για ίδρυση ενεχυροδανειστηρίων. Ωστόσο, εκτιμάται ότι – νόμιμοι και παράνομοι – οι ενεχυροδανειστές ξεπερνούν τους 250 μόνο στην Αττική.
Είναι τέτοια η κατάσταση, μάλιστα, που μερίδιο διεκδικούν όχι μόνο οι αυτόχθονες, αλλά και κάμποσοι από την αλλοδαπή. Ήδη επιχειρήσεις από την Ισπανία, την Ιταλία και την Αγγλία έχουν στήσει μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας και ψαρεύουν πελάτες διαφημιζόμενοι εντόνως.
Όλα για το μετρητό…
Από βαφτιστικά σταυρουδάκια και σετ κοσμημάτων δώρο της γιαγιάς και τη νεόνυμφη, μέχρι χρυσά δόντια, τηλεοράσεις, ασημένια σερβίτσια τσαγιού, laptop, φωτογραφικές μηχανές, ηλεκτρικές συσκευές, κινητά, μοτοσικλέτες, αυτοκίνητα και σκάφη είναι η ετερόκλητη πραμάτεια που μπορεί να βρει κάποιος σ’ ένα ενεχυροδανειστήριο.
Όπως αναφέρει ο κ. Κωνσταντίνος Πετρούτσος, ιδιοκτήτης της εταιρείας Αττική Ενέργεια, η προσέλευση πελατών για να αφήσουν κάτι ενέχυρο έχει αυξηθεί από καλοκαίρι έως σήμερα σε ποσοστό της τάξης του 20%. Σε αντίθεση με το παρελθόν, οι άνθρωποι που πλέον ενεχυριάζουν ένα ή περισσότερα αντικείμενα για να πάρουν άμεσα μετρητά προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί κατέφυγαν σ’ αυτή τη λύση, και μακράν η πρώτη αιτία που αναφέρουν είναι η ανάγκη να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις τους, λέει ο κ. Πετρούτσος.
Η μεγαλύτερη επισκεψιμότητα παρατηρείται από τα μέσα του μηνός και μετά, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό αδυνατεί να ξαναγοράσει τα τιμαλφή του, επιλέγοντας να ανανεώσει για ένα, δύο ή τρεις μήνες το ενέχυρο. Όσοι είμαστε νόμιμοι υποχρεούμαστε να κόβουμε παραστατικά με τα στοιχεία του ατόμου που ενεχυριάζει ένα αντικείμενο, ενώ η συναλλαγή υπόκειται σε ΦΠΑ, αναφέρει ο κ. Πετρούτσος.
Μια κάπως πιο διαφορετική άποψη εκφράζει ιδιοκτήτης ενεχυροδανειστηρίου που βρίσκεται στην πλατεία Συντάγματος. «Οι εννιά στους δέκα που έρχονται πουλάνε τα χρυσαφικά τους και μόνο ο ένας τα βάζει ενέχυρο». Αναλύοντας τη διαδικασία της δουλειάς, την οποία ασκεί περίπου έναν χρόνο, τονίζει ότι «τα χρυσαφικά που μας πουλάνε πληρώνονται με την τρέχουσα αξία του χρυσού και ανάλογα με τα καράτια που έχει κάθε είδος. Μετά τα δίνουμε σε ειδικά χυτήρια τα λιώνουν και παίρνουμε καθαρό χρυσό, τον οποίο και με τη σειρά μας τον διαθέτουμε σε εργαστήρια αργυροχρυσοχοϊας». Αναφορικά με το προφίλ των ανθρώπων που καταφεύγουν στο ενεχυροδανειστήριο τονίζεται ότι συνήθως δεν είναι χαμηλής οικονομικής τάξης, αλλά μεσαίου και υψηλού κοινωνικό επαγγελματικού και οικονομικού επιπέδου.
«Εδώ έρχεται ο φτωχός κόσμος για να πάρει 200-300 ευρώ να βγάλει την εβδομάδα του», αναφέρει ο ιδιοκτήτης ενός εκ των παλαιοτέρων ενεχυροδανειστηρίων του κέντρου της Αθήνας, με περισσότερα από 30 χρόνια στη δουλειά. Μιλώντας για το επάγγελμά του, επισημαίνει πως οι παραδοσιακοί ενεχυροδανειστές δεν έκαναν αγοραπωλησίες, όπως συμβαίνει σήμερα από τους νέους που εισέρχονται στο επάγγελμα, και γι’ αυτό και το μεγαλύτερο μέρος του πελατολογίου τους είναι σταθερό εδώ και δεκαετίες. Όπως διευκρινίζει, «οι περισσότεροι που καταφεύγουν σε γνήσιο ενεχυροδανειστή έρχονται για δανεικά, για να διευκολυνθούν, και επιστρέφουν όσο πιο γρήγορα μπορούν για να πάρουν πίσω τα χρυσαφικά τους. Δεν τα αφήνει ο Έλληνας, είναι στην ψυχολογία του αυτό». Επίσης, συμπληρώνει ότι «εμείς οι παλιοί, μάθαμε να δουλεύουμε για ένα μεροκάματο ταπεινό» και απορεί με τη σημερινή κατάσταση, τονίζοντας ότι η δουλειά, παρά την οικονομική κρίση, μειώνεται και το αποδίδει στην υπερανάπτυξη του επαγγέλματος την τελευταία διετία, κατά την οποία το ενέχυρο δίνει σταδιακά τη θέση του στην εμπορική δραστηριότητα με τους εκατοντάδες επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στην αγορά χρυσού. Μάλιστα, μέσα από την εμπειρία του έχει καταλήξει ότι «κάποιος πουλάει τα χρυσαφικά του είναι πελάτης της μίας φοράς, ενώ αυτός που τα βάζει ενέχυρο είναι πελάτης μιας ζωής».
100.000 σε μια ώρα…
Όλα τα ενεχυροδανειστήρια «δουλεύουν» κατά κύριο λόγο με κοσμήματα ή αντικείμενα από κάποιο πολύτιμο υλικό, ενώ εσχάτως και με ηλεκτρονικά και ηλεκτρικά είδη. Λιγότερα είναι εκείνα που δεν κάνουν… διακρίσεις και δέχονται να πάρουν σχεδόν τα πάντα.
Τα τιμαλφή κοστολογούνται συνήθως στο 1/3 της αξίας τους, ενώ στην καλύτερη περίπτωση στο ½. Οι δανειολήπτες σε έναν μήνα υποχρεούνται να επιστρέψουν τα χρήματα για να πάρουν το αντικείμενο που ενεχυρίασαν, πληρώνοντας φυσικά τις υπηρεσίες του ενεχυροδανειστή. Ο τόκος, επειδή κανείς δεν δανείζει τζάμπα, έχει ένα τεράστιο εύρος και μπορεί να φτάσει μέχρι και 10 φορές πάνω απ’ όσο ορίζει ο νόμος για τις συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου. Μια διακύμανση από 8% έως 20% θεωρείται «λογική».
Τα πολυτελή αυτοκίνητα, αλλά και τα σκάφη αναψυχής, παίρνουν το μερίδιό τους στην «αγορά των ενεχυροδανειστηρίων». Πλέον και η οικονομική ελίτ, αναζητώντας ρευστότητα, βάζει για ενέχυρο τα υψηλής αξίας περιουσιακά στοιχεία που διαθέτει, ανεβάζοντας ψηλά τον πήχυ του δανεισμού.
Ferrari, Mercedes, Lamborghini και άλλες μάρκες ακριβών αυτοκινήτων, καθώς και φουσκωτά άνω των δέκα μέτρων, αλλά και επώνυμα σκάφη, δίνονται με αντάλλαγμα την άμεση λήψη μετρητών. Εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις εξυπηρετούνται κάθε μήνα από την εταιρεία Autocredit, που «άνοιξε» τη σχετική αγορά από το 2006 και βλέπει τη δουλειά της να αυξάνεται όσο δυσκολεύει ο τραπεζικός δανεισμός. Όπως αναφέρει ο γενικός διευθυντής της, κ. Χρήστος Ιωάννου, «είμαστε οι πρώτοι που ξεκινήσαμε. Αρχικά, εξυπηρετούσαμε κυρίως μικρομεσαίους και ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά και ιδιώτες, που ήθελαν γρήγορα μετρητά και δεν μπορούσαν να χάσουν χρόνο με τα διαδικαστικά του τραπεζικού δανεισμού. Σήμερα εξυπηρετούμε ακόμα υψηλότερης οικονομικής τάξης περιπτώσεις, καθώς ο τραπεζικός δανεισμός όχι μόνο καθυστερεί, αλλά και έχει μειωθεί». Χαρακτηριστικά, ο κ. Ιωάννου αναφέρει ότι όποιος προσέρχεται στην επιχείρηση που διευθύνει σε μία ώρα έχει εισπράξει από 3 έως 100.000 ευρώ, τα οποία οφείλει να επιστρέψει μέσα σε τρεις μήνες, ενώ αυτά που πληρώνει είναι τα πάρκινγκ, η ασφάλεια, η φύλαξη και ο ΦΠΑ. «Για παράδειγμα, στο ποσό των 10.000 ευρώ που θα δώσουμε, αυτό που πληρώνει κάθε μήνα ο πελάτης μας είναι 585 ευρώ, ενώ για ποσό 20.000 ευρώ πληρώνει 960 ευρώ τον μήνα».
Σε περίπτωση που κάποιος δεν καταφέρει να αποπληρώσει το ποσό στους τρεις μήνες, τότε μπορεί να ζητήσει το ποσό παράταση αποπληρωμής για άλλους τρεις μήνες. Όσον αφορά τα ποσά που χορηγεί συνήθως, ο κ. Ιωάννου αναφέρει ότι το μέσο ποσό που δίδεται σε αυτούς που βάζουν ενέχυρο το αυτοκίνητό τους ή το σκάφος τους ανέρχεται σε 15-20.000 ευρώ για τις περιπτώσεις των μέσων εισοδημάτων. Για τους ευκατάστατους που αναζητούν ρευστότητα και βάζουν για ενέχυρο πολυτελή περιουσιακά στοιχεία τα ποσά που δίδονται υπερβαίνουν και τα 100.000 ευρώ.
Επίσης, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της εταιρείας, σε ποσοστό 90% οι πελάτες παίρνουν πίσω το αυτοκίνητο ή το σκάφος τους, ενώ το 10% αφορά τους πελάτες που ζητούν από την Autocredit να τους το πουλήσει. Επίσης, οι άνθρωποι που καταφεύγουν στην εταιρεία βάζοντας ενέχυρο το αυτοκίνητό τους ή το σκάφος τους κατά μέσο όρο είναι 100 κάθε μήνα.
Αγοραπωλησίες χρυσού και σε σουίτες ξενοδοχείων
»Εξαπλώνονται σε όλη την Ελλάδα οι αργυραμοιβοί που σπεύδουν να αγοράσουν «μισοτιμής» οικογενειακά κειμήλια, κοσμήματα και καθετί πολύτιμο
Κυρίως όχι γιατί δεν σας φτάνουν να πληρώσετε τον λογαριασμό της ΔΕΗ ή σας κυνηγάει η τράπεζα για τη δόση του αυτοκινήτου, αλλά γιατί είστε έξυπνοι και «βλέπετε» μια καλή ευκαιρία να αποκτήσετε άμεσα μετρητά, απλά και μόνο αν ξεφορτωθείτε – με το αζημίωτο – τον άχρηστο (!) χρυσό σας.
Σ’ αυτό περίπου το πλαίσιο κινείται η διαφημιστική καμπάνια των εταιρειών που έχουν φυτρώσει σαν μανιτάρια το τελευταίο διάστημα και ως κύριο αντικείμενό τους έχουν την αγορά χρυσού και εν γένει πολύτιμων μετάλλων, αλλά και πολύτιμων λίθων. Την εποχή που δεν υπάρχει… σάλιο, το να βρει κάποιος ζεστά μετρητά άμεσα, και μάλιστα από κάτι μάλλον παραπεταμένο, όπως σπασμένες χρυσές καδένες, τρύπιες χρυσές λίρες, παλιομοδίτικα σκουλαρίκια ή οδοντικά κράματα σε όποια κατάσταση, ακούγεται τουλάχιστον ελκυστικό. Ειδικά σήμερα, που η τιμή του χρυσού βρίσκεται στα ύψη.
Σύμφωνα με τον κ. Ίωνα Σαμπάνη, υπεύθυνο της εταιρείας PayMhGold με έδρα στο Σύνταγμα, στους έξι μήνες που δραστηριοποιείται στην αγορά αυτή η κίνηση είναι ικανοποιητική, ενώ οι περισσότεροι πελάτες φέρνουν παλαιά κοσμήματα για να εκποιήσουν. Όσον αφορά τον λόγο που οδηγούνται σ’ αυτή τη λύση, όπως λέει ο κ. Σαμπάνης, οι μισοί το κάνουν από ανάγκη και άλλοι μισοί γιατί δεν χρειάζονται τα αντικείμενα. Σε σχέση με τις τιμές, πάντως, ο κ. Σαμπάνης δεν θέλησε να πει κάτι συγκεκριμένο, παρά μόνο ότι εξαρτώνται από το είδος των αντικειμένων, την καθαρή περιεκτικότητά τους σε χρυσό, το βάρος τους φυσικά και την κατάστασή τους. Σχετικά νέες για την αναπτυσσόμενη αυτή αγορά είναι οι πωλήσεις χρυσού από απόσταση, ήτοι μέσω Διαδικτύου. Σύμφωνα με τον κ. Σαμπάνη, η εταιρεία του οποίου κάνει και αυτή τη δουλειά, οι πωλήσεις χρυσού χρησιμοποιώντας το… ποντίκι αναλογούν στο 50% του τζίρου της PayMyGold.
Με τη λογική του Διαδικτύου κινούνται και αρκετές εταιρείες που έχουν εκδράμει στη χώρα μας από το εξωτερικό και συγκεκριμένα από Ισπανία (Βαρκελώνη), Ιταλία (Μιλάνο), Αγγλία και Γερμανία. Με καταιγισμό διαφημίσεων, κυρίως σε πολυσύχναστα μέρη και στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι εταιρείες αυτές υπόσχονται τις καλύτερες τιμές της αγοράς, επισημαίνοντας ότι τα κοσμήματα ή τα πολύτιμα αντικείμενα που αγοράζουν τα ανακυκλώνουν συνήθως στο εξωτερικό, όπου μετατρέπονται σε ράβδους χρυσού και πουλιούνται στις διεθνείς αγορές.
Συνήθως οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην αγορά χρυσού αγοράζουν κατ’ αρχάς τα αντικείμενα με βάση την περιεκτικότητά τους σε χρυσό ή άλλο πολύτιμο μέταλλο, όπως πλατίνα και ασήμι, και όχι βάσει της εμπορικής αξίας του αντικειμένου, η οποία μπορεί να καθορίζεται και από παράγοντες όπως η παλαιότητα, η μοναδικότητα και η αισθητική. Οι δύο άλλοι παράγοντες που καθορίζουν το ύψος του τιμήματος ενός χρυσού αντικειμένου είναι φυσικά το βάρος και η τρέχουσα τιμή του εν λόγω μετάλλου.
Σας πέφτουν ιδιαιτέρως… λούμπεν τα ημιυπόγεια και οι ημιώροφοι όπου εδρεύουν επί το πλείστον τα παραδοσιακά ενεχυροδανειστήρια; Νιώθετε ανασφαλείς στέλνοντας τα πολύτιμά σας μπιζού σε φάκελο στον x αγοραστή χρυσού; Υπάρχει και για εσάς λύση! Ανά τακτά διαστήματα κάνουν την εμφάνισή τους ακόμη και ολοσέλιδες διαφημίσεις στον Τύπο, που προσκαλούν όσους ενδιαφέρονται να πουλήσουν το χρυσό τους – εννοείται στις καλύτερες τιμές της αγοράς – απλά επισκεπτόμενοι την τάδε σουίτα του δείνα ξενοδοχείου. Το κατάλυμα πολυτελείας, οι υπεύθυνοι ευγενικοί, αλλά πρέπει να προλάβετε, διότι οι… εμφανίσεις είναι εξαιρετικά περιορισμένες, συνήθως το φεστιβάλ των αγοραπωλησιών κρατά επί τριήμερο ή το πολύ τετραήμερο. Στις πόλεις της περιφέρειας, όπου επίσης οι αργυραμοιβοί έχουν στήσει ζυγαριές δίπλα στις δεσμίδες με τα 50ευρα, η επικοινωνία γίνεται και με φυλλάδια που μοιράζονται πόρτα πόρτα. Βόλος, Λάρισα, Καρδίτσα, Κατερίνη είναι μερικές από τις πόλεις που έχουν ήδη επισκεφτεί οι νεοσαράφηδες.
Έχουν φτάσει οι Έλληνες σε τέτοια ανέχεια και ξεπουλάνε ό,τι πολύτιμο τους έχει απομείνει; Και πόσο χρυσό άραγε μπορεί να έχει ο καθένας για να δικαιολογήσει την άνθηση αυτής της μπίζνας; Σύμφωνα πάντως με τα στελέχη της «ορθόδοξης» αγοράς, ήτοι την Τράπεζα της Ελλάδας και την Τράπεζα Πειραιώς, τόσο οι αγορές χρυσού και χρυσών λιρών από ιδιώτες όσο αντίστοιχα και οι πωλήσεις εξακολουθούν να κινούνται χωρίς εξάρσεις και πιθανότατα έτσι θα συνεχίσουν και γι τους υπόλοιπους μήνες του 2011. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι, βαθαίνοντας η κρίση, δεν αποκλείεται η τάση όσον αφορά την πώληση να ενισχυθεί το 2012.
Οι αετονύχηδες
Επειδή όμως όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά, οι νόμιμοι ενεχυροδανειστές εφιστούν την προσοχή των υποψήφιων πελατών, διότι πολλά έχουν δει τα μάτια τους και περισσότερα έχουν ακούσει τα αυτιά τους.
Για παράδειγμα, μία από τις συνηθισμένες παρασπονδίες – για να το πούμε ευγενικά – είναι η εκτίμηση σε πολύ χαμηλή αξία των αντικειμένων προς ενεχυρίαση και ταυτόχρονα η χρέωση υπέρογκων ποσών για υπηρεσίες εκτίμησης και φύλαξης. Έτσι, ακόμη και αν στη συμφωνία φαίνεται ότι το επιτόκιο είναι 9% ή 10%, ο υποψήφιος δανειολήπτης πρέπει να υπολογίσει ποια θα είναι η πραγματική του ποσοστιαία επιβάρυνση, εάν προσθέσει τα έξοδα αυτά. Γίνεται όμως και το αντίστροφο. Το ύψος της εκτίμησης να είναι πολύ υψηλό, σχεδόν κοντά στην αγοραία αξία, ο πελάτης να ικανοποιείται γιατί βάζει στην τσέπη μπόλικο παραδάκι, αλλά όταν περάσει ο μήνας και θελήσει να επαναγοράσει τον «θησαυρό» του να μην μπορεί, λόγω του ότι ακριβώς είναι υψηλή η τιμή. Υπάρχουν βέβαια και χειρότερα. Φερ’ ειπείν, την τελευταία ημέρα του διαστήματος του ενός μήνα που έχει το δικαίωμα ο πελάτης να αγοράσει πίσω για παράδειγμα το αυτοκίνητο ή τη μηχανή του, ο ενεχυροδανειστής κλείνει το μαγαζί επικαλούμενος ασθένεια. Από την επόμενη κιόλας μέρα, το ενεχυριασθέν έχει κάνει φτερά για άλλες πολιτείες και ο πελάτης ψάχνει μαντίλι να κλάψει… Δεν λείπουν όμως και καταγγελίες για ενεχυροδανειστές που, αντί για νόμιμες αποδείξεις, δίνουν κάτι σαν τα χαρτάκια που κολλάμε ολούθε για να θυμηθούμε τις δουλειές μας!
Μόνιμη πελατεία για το… κρατικό θησαυροφυλάκιο
Με την ελπίδα ότι πολύ σύντομα θα καλυτερέψουν τα πράγματα και θα μπορέσουν να τα πάρουν πίσω, χιλιάδες Αθηναίοι και όχι μόνο περνούν κάθε χρόνο το κατώφλι του πολυτελούς κτιρίου στην οδό Πεσματζόγλου για να αφήσουν στο Κρατικό Ενεχυροδανειστήριο τους μικρούς τους «θησαυρούς», παίρνοντας έως το 2008 μέχρι 5.000 μετρητά και έκτοτε ποσά χωρίς κανένα όριο. Πάντα με χαμηλό τόκο.
Υπό την σκέπη του ΤαχυδρομικούΤαμιευτηρίου, άνθρωποι των τάξεων έχουν ενεχυριάσει από το 1934 που ξεκίνησε να λειτουργεί το κρατικό ενεχυροδανειστήριο απίθανο αριθμό «χρυσών κοσμημάτων με ή χωρίς πολύτιμους λίθους, αργυρών σκευών και χρυσών/λευκόχρυσων ρολογιών ή ρολογιών επώνυμης μάρκας, κουρδιστών και αυτόματων». Μάλιστα, στο εγγύς μέλλον θα μπορούν να μπαίνουν ως ενέχυρο και έργα τέχνης.
Αξιοσημείωτο είναι πως από τη διοίκηση αναφέρεται ότι οι πελάτες του Κρατικού Ενεχυροδανειστηρίου το εμπιστεύονται κυριολεκτικά για μια ζωή, αφού οι ίδιοι άνθρωποι συνεχίζουν να «ακουμπούν» τα τιμαλφή τους για 30-40 χρόνια.
Βέβαια, τα τελευταία χρόνια η πελατεία έχει αυξηθεί, με «πρωταγωνιστές» αφενός όσους έχουν αποκλειστεί από τις τράπεζες λόγω υπερχρέωσης και ομηρίας στη μαύρη λίστα του «Τειρεσία» και αφετέρου νεαρά άτομα και ζευγάρια που προσπαθούν να καλύψουν καθημερινές ανάγκες. Ωστόσο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρμοδίων του Τ.Τ., παρά την κρίση, η τάση δεν φαίνεται να είναι εντυπωσιακά ανοδική.
Η διαδικασία
Για να χορηγηθεί δάνειο, θα πρέπει ο πελάτης να έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του και να υποβάλει τα απαραίτητα νομιμοποιητικά δικαιολογητικά, δηλαδή δελτίο αστυνομικής ταυτότητας, πρόσφατο εκκαθαριστικό σημείωμα φόρου εισοδήματος και λογαριασμό υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ). Για τους αλλοδαπούς υπηκόους απαιτείται, εκτός του διαβατηρίου έκδοσης της χώρας του συναλλασσομένου, η άδεια παραμονής στην Ελλάδα, ενώ για υπηκόους χωρών – μελών της Ε.Ε. είναι δυνατή και η επίδειξη του δελτίου αστυνομικής ταυτότητας. Ο ενδιαφερόμενος πελάτης παραδίδει τα προς ενεχυρίαση αντικείμενα στον αρμόδιο εκτιμητή και υπογράφει τη σχετική αίτηση. Η εκτίμηση των ενεχυριαζομένων αντικειμένων γίνεται από αρμόδιο εμπειρογνώμονα εκτιμητή του Τ.Τ. Με τη σύναψη του δανείου, ο δανειζόμενος παραλαμβάνει ενεχυροαπόδειξη με ακριβή περιγραφή των ενεχυριαζομένων αντικειμένων του και ταυτόχρονα εισπράττει το ποσό του δανείου που δικαιούται. Τα αντικείμενα, αφού συσκευασθούν κατάλληλα, φυλάσσονται στα θησαυροφυλάκια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Στη λήξη του δανείου, ο δανειζόμενος μπορεί είτε να εξοφλήσει το δάνειό του παραλαμβάνοντας τα ενεχυριασθένα αντικείμενα είτε να ανανεώσει το δάνειό του με το ισχύον επιτόκιο κατά την ημέρα της ανανέωσης. Σε περίπτωση μη εξόφλησης ή μη ανανέωσης του δανείου, το δάνειο καθίσταται υπερήμερο, βαρυνόμενο με τους τόκους υπερημερίας.
Μετά την παρέλευση δύο τριμήνων από την αρχική σύναψη του δανείου και μη εμφάνισης του δανειζομένου, το δάνειο θεωρείται ληξιπρόθεσμο. Τα ληξιπρόθεσμα δάνεια εκποιούνται σε δημόσιους πλειστηριασμούς. Μετά τη διενέργεια της εκποίησης αντικειμένων, μπορεί να προκύψει χρηματικό πλεόνασμα, το οποίο ανήκει στον οφειλέτη. Παράλληλα, το ενεχυροδανειστήριο δύναται να διενεργεί με πελάτες συναλλαγές σε χρυσό, όπως αγορές και πωλήσεις χρυσών λιρών, χρυσών νομισμάτων, τυποποιημένων ράβδων ή πλακών χρυσού διεθνών προδιαγραφών. Να σημειωθεί ότι το Κρατικό Ενεχυροδανειστήριο δύναται να αναλαμβάνει εκτιμήσεις και εκποιήσεις αντικειμένων για λογαριασμό τρίτων.
