ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Με οποιαδήποτε λύση στο πρόβλημα του χρέους
Για την κυβέρνηση συνιστά πλέον μονόδρομο εξελίξεων: Οποιαδήποτε τελική απόφαση κι αν προκύψει από τις διαπραγματεύσεις στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής για τη χρηματοδοτική διαχείριση του ελληνικού χρέους που κηρύχθηκε για την ερχόμενη Πέμπτη δεν είναι δυνατό να υλοποιηθεί από μια κυβέρνηση που έχει εξαντλήσει τα όρια των κοινωνικών αντοχών και την ανοχή του εκλογικού σώματος.
Για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα που θα αποφασιστεί στις 21 Ιουλίου στις Βρυξέλλες, είτε θα βασιστεί στο μοντέλο της συντεταγμένης αναδιάρθρωσης του ελληνικού συνολικού χρεωστικού με παράλληλη περικοπή του είτε σε λύση που δεν θα ερμηνευτεί από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης και τις ομολογιακές αγορές ως «επιλεκτική», «ελεγχόμενη», «βελούδινη (κλπ.) χρεοκοπία», απαιτείται λαϊκή εντολή ώστε με νωπή την ετημηγορία των ψηφοφόρων η νέα κυβέρνηση να προχωρήσει στην πραγμάτωση των στόχων πιστοληπτικής διάσωσης της χώρας χωρίς τα μνημονιακά βάρη και βέβαια τα αναθέματα από την κοινωνική βάση για την επαχθή φορολογία και την υποθήκευση της χώρας.
Οποιαδήποτε νέα πολιτική, για να είναι δυνατό με όρους κοινωνικής προσαρμογής και δημοκρατικής αποδοχής να καταστεί βιώσιμη απαιτεί εκλογική νομιμοποίηση.
Η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής όχι μόνο εντείνει τα εκλογικά σενάρια που πυροδότησε η πρόσφατη τοποθέτηση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, υπέρ της προσφυγής στις κάλπες το φθινόπωρο υπό το κράτος του επιχειρήματος «…το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σώσει τη χώρα ερήμην – και σε πείσμα – των πολιτών» (θέση την οποία συμμερίζονται ανοιχτά αρκετοί υπουργοί), αλλά, κατά παραδοχή πλέον και κυβερνητικών στελεχών τα «κλειδώνει», παρά το γεγονός ότι από τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων προκύπτει ότι μόνο οι τέσσερις στους δέκα Έλληνες επιθυμούν εκλογές. Το ζητούμενο της κάλπης νομιμοποίησης του οικονομικού προγράμματος που θα συνταχθεί επί των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου δεν αποκλείεται να τεθεί παρασκηνιακά και από την Τρόικα, που δεν την ενδιαφέρει ποια θα είναι η κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τις τελικές αποφάσεις αλλά προκρίνει τον πολιτικό έλεγχο των κοινωνικών αντιδράσεων. Και εφόσον ήδη γίνεται λόγος για καταφυγή σε λύση χρεοκοπίας, «επιλεκτικής» ή όχι, το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κόστος των εξελίξεων ο μόνος τρόπος για να ελεγχθεί αφορά την αναγκαστική προσφυγή στις κάλπες.
Η όποια απόφαση δεν πρόκειται να οριστικοποιηθεί πριν από τα τέλη του επομένου μηνός, οπότε το Μαξίμου θα διαθέτει ευκρινέστερη δημοσκοπική εικόνα και ο πρωθυπουργός θα κληθεί να λάβει την οριστική απόφαση: Είτε κάλπες τον Σεπτέμβρη με τα όποια ρίσκα αυτές θα συνεπάγονται για τον ίδιο είτε διατήρηση του κυβερνητικού σκάφους στην ίδια ευθεία, σε αυτή την περίπτωση υπό τον κίνδυνο «να βουλιάξουν όλοι».
