Άρθρο της Γενικής Διευθύντριας - Εκδότριας της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΑΣΤΟΡΑ
O αμερικανικός αετός άνοιξε τις φτερούγες του και περιέβαλε με αγάπη την Ελλάδα για μια ακόμη φορά. Βέβαια έχει παρατηρηθεί ιδιαίτερα στην μεταμνημονιακή εποχή πως κάθε φορά που η Ελλάδα στριμώχνεται οι ΗΠΑ δηλώνουν παρούσες και πιέζουν να βοηθηθεί η χώρα μας. Είτε με δηλώσεις Ομπάμα όταν επισκέφθηκε το λευκό Οίκο η καγκελάριος της Γερμανίας, είτε με την προ μηνών παρέμβαση Γκάιτνερ στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε, είτε τώρα με την απροκάλυπτη στήριξη από τη Χίλαρι Κλίντον, η οποία μπορεί πλέον να ταξιδεύει για άλλες πολιτείες αλλά άφησε μια παρακαταθήκη: την αμερικανική επιθυμία να βοηθηθεί η Ελλάδα με κάθε μέσο. Είναι κακό λοιπόν να μας στηρίζουν οι Αμερικανοί;
Ασφαλώς για μια χώρα όπως η δική μας δεν είναι δυνατόν να κλείνουμε το μάτι στη μια μεγάλη δύναμη και παράλληλα να κλείνουμε την πόρτα στην άλλη. Συνεπώς η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να διαλέγει συμμάχους. Θέλουμε τη βοήθεια των Ρώσων όπως γράφαμε χθες, δεν μπορούμε όμως να πούμε όχι και στην αμέριστη συμπαράσταση των Αμερικανών.
Για τους δικούς τους λόγους οι ΗΠΑ θέλουν την Ελλάδα ζωντανή. Εξαιτίας του πλούτου στο Αιγαίο; Εξαιτίας της μεγάλης ελληνοαμερικανικής κοινότητας; Εξαιτίας της γεωπολιτικής μας θέσης; Εξαιτίας της φιλοαμερικανικής στάσης του πρωθυπουργού μας; Εξαιτίας της προσπάθειας αυτοπροστασίας τους απέναντι σε ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων; Εξαιτίας όλων αυτών μαζί; Δεν είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Αυτό που έχει αξία είναι πως οι ΗΠΑ μας στηρίζουν κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να εκμεταλλευτούμε τις πλάτες αυτές. Δεν υπάρχουν περιθώρια για νάζια....Πέρασαν οι καιροί που οι Έλληνες παρασυρόμενοι από ινστρούχτορες του αντιαμερικανισμού έβγαιναν στους δρόμους και διαμαρτύρονταν στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Πλέον ο Έλληνας έχει αντιληφθεί πως οι αντιαμερικανικές κορώνες δεν τον έχουν βγάλει πουθενά και επίσης πως οι καιροί είναι τόσο δύσκολοι που μόνο αν είσαι με τους δυνατούς μπορείς να επιβιώσεις.
Αν μπορεί ο Αμερικανός να προσφέρει επενδύσεις και ευκαιρίες για ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας θα του πούμε ΟΧΙ; Ποιός άλλος από τους λεγόμενους “παραδοσιακούς συμμάχους” της Ελλάδας μας έχει σταθεί τόσο όσο οι Αμερικανοί το τελευταίο διάστημα; Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως θα ρίξουμε τα τείχη για να τους υποδεχτούμε σαν θριαμβευτές αλλά προφανώς και θα ήταν τουλάχιστον παράλογο να μην καρπωθούμε τα οφέλη από τη βοήθεια που είναι διατεθειμένοι να μας προσφέρουν. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τους υπολοίπους που θα θελήσουν να μας προσφέρουν χείρα βοηθείας. Είτε λέγονται Ρώσοι, είτε Κινέζοι κλπ.
Οι ΗΠΑ παραμένουν υπερδύναμη είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι. Παρά τα οικονομικά σκαμπανεβάσματα οι δυνατότητες της αμερικανικής πλευράς είναι τεράστιες. Ποιοι είμαστε λοιπόν εμείς που θα αρνηθούμε τη συνεργασία; Συνεργασία ασφαλώς η οποία μπορεί να αποδώσει εξίσου για τη χώρα μας όσο και για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Δεν είπε κανείς να πάρουν οι Αμερικανοί την πίτα και να αφήσουν σε εμάς τα ψίχουλα. Στο πεδίο αυτό καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οι πολιτικοί μας. Εκείνοι θα διαχειριστούν καταστάσεις και εκείνοι θα κριθούν κατόπιν.
Απλούστατα οι Αμερικανοί από την πλευρά τους μας προσφέρουν μια απάντηση στις προκλήσεις των καιρών. Οι Αμερικανοί δείχνουν πρωτίστως ότι μας πιστεύουν τη στιγμή που ο μισός πλανήτης μας έχει ξεγραμμένους. Αν αυτή η πίστη συνοδευτεί με μια θετική συνεισφορά του επιχειρηματικού κόσμου των ΗΠΑ στην αναπτυξιακή προοπτική της χώρας μας η Ελλάδα θα μπορεί να ελπίζει. Και παράλληλα θα αλλάξει η γενικότερη εντύπωση για τη χώρα μας, γιατί ποιος θα δει Αμερικανούς κεφαλαιούχους να επενδύουν στην Ελλάδα και δε θα τους μιμηθεί;
Τη στιγμή λοιπόν που μεταξύ των εταίρων μας στην ΕΕ υπάρχει απόλυτη διαφωνία και σύγχυση ως προς το τί πρέπει να γίνει, αλλά και τη στιγμή που ουδείς γνωρίζει τη συνταγή για την έξοδο από τέτοιες κρίσεις, η Ελλάδα έχει έναν ισχυρό σύμμαχο. Το ζητούμενο είναι αν μπορεί να τον εκμεταλλευτεί κατάλληλα.
Η Ελλάδα μοιάζει με μια επιχείρηση, και σε μια σύγχρονη επιχείρηση η γνώση είναι το σημαντικότερο «εργαλείο». Αυτή την γνώση ευελπιστούμε να αντλήσουμε όλοι από τους Αμερικανούς, τους Ρώσους, τους Κινέζους ή κάθε άλλον που μας την προσφέρει απλόχερα. Θα πρέπει να επιλεγεί η καταλληλότερη στρατηγική για την αναδόμηση και την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας έτσι ώστε να αποτελέσει εργαλείο ανάπτυξης και προόδου για τις επερχόμενες γενεές.
Οι ΗΠΑ δείχνουν διατεθιμένες να κρατήσουν σφιχτά το χέρι της Ελλάδας και η Χίλαρι Κλίντον με την υποστήριξή της έστειλε σαφέστατα μηνύματα και σε όσους από την ευρωπαϊκή οικογένεια βλέπουν τη χώρα μας ως παρακατιανή. Η φράση της πως στη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης δεν μπορεί να υπάρξει μια λύση «χανζαπλάστ», αλλά «μια συνολική και μόνιμη αντιμετώπιση του προβλήματος της Ελλάδας» δεν επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Το ζήτημα βέβαια παραμένει η δική μας στάση. Θα μπορέσει ο κ. Παπανδρέου να εξαργυρώσει τη στήριξη των Αμερικανών ή θα πνιγεί ξανά σε μια κουταλιά νερό;
